Perge aan het einde van de groene canyon

Eenvoudiger geschreven dan gedaan in een streek waar de wegen geen naam hebben en de begeleider TomTom in imitatiemodus zet waardoor je op honderd onmogelijke plaatsen moet afslaan of keren. TomTom is feitelijk ongeschikt om iets te zoeken in Turkije alhoewel hij me wel steeds naar huis brengt omdat hij de naam van ons hotel kent. Ongelooflijk.

Laat je in elk geval niet tegenhouden door de horde binnenlandse schonen en rij direct door naar de poort van Perge, anders word je gepluimd en heb je niets gezien van de oude stad. Men zegge het voort!

Voor de rest is de canyon prachtig.

Het kader is wel groots. De inwoners schijnen authentiek en ze hebben alles gebruikt wat er aanwezig was. Er wonen nog 1000 mensen in de omgeving die aan terrasbouw doen. De vrouwen verlaten het dorp nooit en breien 's winters kleurrijke kousen die ze me zelfs met de mooiste glimlach niet kunnen verkopen.

One, two, three, four, what am i looking for?