De Canadese Rocky Mountains

Tussen Jasper en Banff liggen de toppen van de Canadese Rocky Mountains.

Dat levert heel wat mooie beelden op en dat levert meer op dan woorden.

Zoals dagelijks zijn er de geweldige watervallen, die canions door het landschap snijden zoals de Athabasca Falls.

Sneeuw verheft de donkere rotspartijen.

De sneeuwmassa's op de bergen zijn nog indrukwekkend op 20 juni

Ik wil niet de zoveelste foto van de Columbia Icefield gletsjer en andere pieken hier afprinten. Er staan betere foto's op het internet.

Op 40 km van Banff ontmoeten we Louise Lake, een afkooksel van het Lemanmeer en het grootste skicencenter in de Rockies hoewel men er in de zomer niets van merkt. Er prijkt wel een enorm kasteelhotel op de oever met alle leven dat erbijhoort.

Het Morain Lake is duidelijk de uitgraving van een gewezen gletsjer en liet een reuzepuinhoop achter. Al bij al toch intrigerender dan Louise.

Het meest memorabele was wel het aanvankelijk onopgemerkte bezoek van een gigantische zwarte beer aan mijn gefocuste fotografe. "A bear! A bear! Three is a bear behind you! " gilde een vrouw uit een naderende wagen. Ik wist niet of het mij betrof en zag D in de auto vluchten. De beer besloot dat ik niet de moeite waard was en liep het struikgewas in... Ik had de snoodaard beet met mijn Samsung videoprulletje, vanachter de auto en veel te laat.

Foto volgt!

 

Het Maligne Lake in Jasper - Alberta

Het Maligne Lake en zijn  canyon domineren evenzeer Jasper als de omliggende bergen. 

Op de weg erheen heb je grote kans een vluchtende zwarte beer of kariboes of moeflons tegen te komen. Niet allen tegelijk natuurlijk. Je kan er zelfs je camera door de opwinding van laten kapot vallen.

Als je de Lake echt wil bezoeken kost dat je een anderhalf uur rondvaart van 64Ca$ per persoon. Of het de moeite loont hangt af van je financieel draagvermogen en de aanwezigheid van de zon.

De Maligne Canyon met zijn 6 bruggen over het ravijn is gratis te bezoeken en levert behalve een flinke vetverbranding ook mooie beelden op.

Dit alles natuurlijk steeds binnen het kader van een natuurlijk regenwoud.

Op naar Jaspers

Langzamerhand komen de echte Rocky Mountains in zicht.

We rijden verder langs de Fraser, net zoals de de eindeloze piepende treinen met eindeloze ladingen van Vancouver naar Calgary en omgekeerd. 

Het wegverkeer is voor ons zeker niet druk maar de superzware vrachtwagens beheersen het beeld tussen de aanzwellende stroom toeristen. De maximale snelheid is 100km per uur en wordt zeker gehaald en soms, bij overschrijding beboet door de policemen met hun speedguns  naast hun auto's,  die flikkeren als een driekleurige kerstboom, maar dan enkel langs de  onzichtbare voorkant!

Hier enkele sfeerbeelden...

Nu komen we de trein tegen op het einde van een zijstraat.

De Mount Robson is indrukwekkend met zijn 3954 meter, een evenknie van de Mont Blanc.

In het Cedarside Regional Park krijgen we de droomindruk van Canada: bergen weerspiegeld in de Lake.

Hier was ik dus ook geraakt, zij het een paar maand eerder dan de zalm! Zij komen tot hier maar ik trek verder. Onvervaard en zwaarder!

De chauffeur van onderstaande was te indrukwekkend, met cowboyhoed en gsm-houder in aanslag om ook op de picture te durven zetten.

Ook liefelijke kolibries zijn blijkbaar inheems maar worden gelokt met honigwater.

Jaspers is imponerend. De volgende dagen blijven we dit verkennen en hopelijk zijn de weerlui een beetje verkeerd! 

Jaspers ligt in Alberta en klokt een uur vroeger af dan British Columbia. Bovendien is het hier een BETALEND National Park ipv een paar km verder een GRATIS Regional Park in BC. Het gevolg van zelfbestuur en federalisme!

Van 100 Mile House naar Clearwater

We volgen een groot deel van de weg de 1350 km lange Fraser, tweede langste rivier van het gigantische Canada. De rivier wringt zich door canions om daarna weer breder te worden. Het is ook de grootste zalmrivier langswaar de pacificistishe zalm zijn broedplaats bereikt.

Een van de zijrivieren is de Clearwater, dat zijn naam leent aan een stadje. Dit ligt aan de voet van een park dat meer dan 50 km de bergen intrekt.

Vanzelfsprekend zijn de watervallen en de meertjes de voornaamste attracties.

De Dawson Falls zijn indrukwekkend en hoe geraakt in Gods naam een zalm over dit obstakel?

Even hoger zijn er zware stroomversnellingen.

De vegetatie geniet van de vochtige, temperatuursvaste omgeving evenals de muggen. Beiden zijn van ongeëvenaarde afmetingen: 1 meter voor de planten, anderhalve cm voor de muggen, die blijkbaar gewoon zijn door dierenhuid te steken.

Onderstaande waterval, die zich door vulkanische rots vreet, zal zelfs voor zalm te hoog zijn.

Van staalblauwe hemel in Prince Georges onder stortregens naar droge 100 Mile House.

Het werd weeral improviseren om de ca 400 km zinvol te maken. Morgen komt de echte expeditie met veel vetverbranding ;p

Het oude gerestaureerde goudzoekersstadje Barkerville ligt wel 68 km uit de baan dus 136 km heen en terug maar is de enige uitvlucht die daarbovenop ook nog eens 30$ inkomstgeld aanrekent. Nood breekt wet. De inwoners zijn er volleerde en geëngageerde vaklui en toneelspelers in kostuum van begin 20 ste eeuw. Er liggen ook echte paardenvijgen en de geur is authentiek.

Een alternatieve route om terug te keren werd me afgeraden omwille van de sneeuw, die er nog niet geruimd is.

Ook een op paardenbloemen verlekkerde beer en talloze houtladingen maakten hun opwachting.

De beer heeft onze fotografe niet te dicht benaderd!

Enkele kariboes waren te schichtig om op foto te krijgen en met een ree'tje ging het er meer om het beesje te ontwijken. Het is waarschijnlijk geen lang leven beschoren. 

Onderweg kwamen we ook Cottonwood House tegen maar dat hebben we van ver bewonderd.

De regenbuien waren tropisch!

Wanneer we uitgeladen waren in 100 Mile House klaarde het op maar regen is zo vermoeiend.....

Van Prince Rupert over Smithers naar Prince Georges. Een dag regen en een dag opklaringen.

We zullen de foto's laten spreken over 14 en 15 juni 2014 in BC.

Een typisch indianendorp is Gitwangak. De "kerstening" wordt er ernstig geconfronteerd met de totempalen van de voorouders. Beide belijdenissen zijn er blijkbaar erg aan toe.

De sneeuw is midden juni nog prominent aanwezig op de noordelijke bergflanken.

Onderweg stoten op een reconstructie van een Gitsan indianendorp in 'Ksan.

Nu nog van Smithers naar Prince Georges met als start tussen de vlagen door een vetverbrandingsoefeningen naar de zoveelste Twin Falls bij Smithers.

Nog een typisch kerkje tegenover de parking van een warenhuisje dat gelukkig voor ons ook op zondag open is. De naam is me voorbijgegaan.

Nu nog een typische Canadese hotelkamer om op adem te komen van de 400km zoektocht tussen de buien.