Wat kan men van Cádiz verwachten?

Zonder kaart is men niets in Cádiz want de straten zijn slechts smalle steegjes waar men bestendig geplaagd wordt door het verkeer. De enige vluchtwegen zijn de portalen maar soms ziet men rare namen.

Voor de rest zijn er veel historische plaatsen van de paar laatste eeuwen. De meeste zijn enkel nuttig voor plaatselijk, tijdelijk en politiek gebruik zoals de rode duivels.

De Plaza de la Constitucion was het gevolg van zevenhonderd dode helden met een koning die de Constitucion na 4 jaar afschafte. Een mooie plaats!

De basiliek is in deze 3000 jaar oude stad een opeenstapeling van ruïnes die waarschijnlijk niet zal klaar zijn voor de reconquista van de moren is voltrokken. Wist je trouwens dat de westgoten, een andere naam voor Limburgers, er 350 jaar de baas waren na de val van Rome?

Van het beste heb ik geen foto's, enkel de herinnering: van de prachtige lekkere, goedkope tapas op de Plaza San Antonio.

En de oceaan en de burchten zijn natuurlijk overal evenals de walm van de verbrandingsoven voor huishoudelijk afval. De stank komt vanover de oceaan!

Hasta la Vista

We verlaten la Barrosa. Het mooiste strand van de Costa de la Luz. Zeker in oktober is er plaats zat en de temperatuur ligt rond de 25°C.

Een prachtige loopbrug van hotel naar strand.

Ook het zwembad zal ik missen!

Op weg naar Gibraltar

Het strand van Barbate op de Costa de la Luz is wijds en de Atlantische golven zijn fors. Zeelelies tieren er weelderig en verzaaien zich in de duinen als onkruid.

La Zarzuela is er geen soep maar een dorp en dat is de aanzet van tien keer windmolens dan armtierig Vlaanderen er voorzien heeft tot 2020.

In Baelo Claudia wordt een Romeinse villa annex tonijnzouterijen opgegraven en gerestaureerd. De EU doet er een ferme duit in de zak en het bezoek is gratis voor alle EU-burgers. Anderen betalen anderhalve euro.

Het bezoek is sowieso meer dan de moeite waard!

De lopende duin van Punta Paloma overspoelt de baan.

Gibraltar is een miserie zoals ik me het gesplitste Berlijn altijd heb voorgesteld: controles en hekken met hoge afsluitingen maar zonder muur. De automaten in de parkeergarage aanvaarden euro's maar geven ponden terug en je gsm wordt een uur teruggezet. Op straat rijdt men rechts maar in de parkeergarage links. De winkels volgen echter de Spaanse uurroosters mits Engelse uren.

Er is een grot boven de berg.

De apen zijn er nog steeds agressief.

De tunnels staan nog vol nutteloze kanonnen

Sanlúcar de Barrameda

De grens tussen de provincies Cádiz en Sevilla wordt gevormd door de Rio Guadalquivir. Deze rivier maakte van Sevilla weleer de rijkste stad van Spanje. Sanlúcar de Barrameda ligt op de monding ervan.

Ik ging ervan uit dat ik behalve de afdronk ook de wijngaarden van de sherry moest kennen. Zij liggen op de witte kalksteenvlakten tussen Jerez en de Rio Guadalquivir. Vandaar...

Er worden ook nog veel olijven geteeld!

Sanlúcar is nogal doods behalve dan het centrum, waar alles markt is. Het opmerkelijkst zijn de markthallen waar verse vis, vlees en groenten ieder mens met enige culinaire ervaring in shock slaan. Het is onvoorstelbaar voor een noorderling dat dergelijk kwaliteitsvoedsel bestaat in al deze soorten; dat ze aangeboden worden op dergelijke markten! Ik zal nooit meer gelukkig zijn bij Delhaize of in de Colruyt, ook al is het steriel vers en lang houdbaar.

Er is blijkbaar een enorm aanbod van plaatselijke koekjes, verdeeld in de categorieën met en zonder amandelen. 

De gebouwen wil ik u besparen maar er is reclame voor de twee belangrijkste plaatselijk wijnen. Hier staat blijkbaar slechts één soort op.

Het zout der zeeën wordt hier, nabij Bonanza, vissershaven van Sanlúcar, van het water gescheiden om op onze wegen te strooien. Jammer van het werk.

By the way, ik heb gekookte en gemarineerde roggenkuit gegeten als tapa. Ik was de enige liefhebber om de "Huevas Alidadda" te nuttigen. Een dubbelzinnige en alarmerende foute naamgeving zo bleek later. Het bleken schijfjes Huevas Aliñadas te zijn, roggenkuit zo groot als varkensfilet en zalmkleurig dus en zeker niet van stieren.

Arcos de la Frontera

De siërra in het noorden van de provincie Cádiz is groen! Ook midden oktober, wanneer het in de vlakte nog 30° C is en op 700m 24°C. Al het water voor de komende jaren ligt er achter stuwmeren en heden is er voorraad tot 2017 maar alle regen blijft welkom.

Arcos de la Frontera, de vroegere grensstad met het Moorse koninkrijk Granada, is het startpunt van de route van de witte oude Moorse dorpen. We dachten er een paar te zien vandaag, het werd Arcos volledig en een paar van op afstand.

Arcos is ideaal om aan vetverbranding te doen en er zijn jammer genoeg ook voldoende lekkere tapas voorhanden om de reserves weer bij te vullen.

De grootste kerk is niet te bezichtigen. De San Pedro is waarschijnlijk te mooi om mee te wedijveren.

Er is een hoofdaltaar en er zijn negen andere, allemaal even barok. Jammer van de overdaad  maar wel overweldigend. Dit moet een enorme investering geweest zijn in opoffering, geld en macht voor zo'n kleine gemeente.

De vergezichten in de stekker zijn groots en de stuwmeren enorm.

Grote rust

Vandaag was't grote rust

Zowel de honger als het vuur geblust

Een flinke bries van over de oceaan

Verstrooide 't zand en schuurde in de ogen

Geen foto's dus vandaag 

Met een huurwagen zullen we morgen

Voorbij Cádiz voor de ontdekking zorgen

Witte dorpen

De streek boven Jerez en Sevilla is een nationaal park waarin witte dorpjes rustig soezen.

Ronda is middendoor gesneden door een diepe ravijn of liever: de hebzuchtige heersers langs de ene kant van de ravijn verdreven de handelaars naar de andere kant. Enkel een dure brug en een open beleid konden redding brengen.

In een ander dorp was het Spaanse kermis met toneeltjes en veel kramen als nagemaakte huizen en kroegen vol met drank (1€) en trapas (1,5€). We hebben ons best gedaan. Let op: het wit in de lucht is eerder rook dan wolken.

Dit is het

Meer krijg je vandaag niet te zien

Sevilla laat zich niet onderwerpen

Sevilla is indrukwekkend door de moderne bouwwerken wanneer we haar binnenrijden. Wat ze gekost hebben weten nu ongeveer alle Spanjaarden.

De oudere gebouwen hebben ook een kluit gekost en de uitstalling van gewezen rijkdom is indrukwekkend.

Het koninklijk paleis, Real Alcásar, is een erfenis van de moren, vooral uitgebreid door onze eigenste Keizer Karel al schijnt de eerste veroveraar Pedro I, bijgenaamd de gruwelijke, er ook werk van gemaakt te hebben.

De klokkentoren de kathedraal bevat 34 hellende vlakken en een flinke trap. Ik heb er ca 120 kg naar boven gesleurd en ik heb het overleefd. Het vergezicht over Sevilla is werkelijk uniek.

Bidden, de flamenco dansen en sherry proeven.

Jerrez is een flinke stad met als ongekroonde koning de sherry Tio Pepe.

In de kathedraal is een altaar ingericht voor paus Johannes Paulus in afwachting van zijn heiligverklaring.

In Jerez wordt de echte flamenco gedanst door de echte uitvinders ervan, de zigeuners.

De wijnmakers Gonzales-Dyass stockeren meer dan 15miljoen liter enkel en alleen in hun grootste opslagplaats. En dat moesten we natuurlijk proeven!

Oktober is best genietbaar in Andalucia!

Het strand van la Barrosa is direct toegankelijk via een houten pad vanuit het hotel Valentin Sancti Petri.