Sanlúcar de Barrameda

De grens tussen de provincies Cádiz en Sevilla wordt gevormd door de Rio Guadalquivir. Deze rivier maakte van Sevilla weleer de rijkste stad van Spanje. Sanlúcar de Barrameda ligt op de monding ervan.

Ik ging ervan uit dat ik behalve de afdronk ook de wijngaarden van de sherry moest kennen. Zij liggen op de witte kalksteenvlakten tussen Jerez en de Rio Guadalquivir. Vandaar...

Er worden ook nog veel olijven geteeld!

Sanlúcar is nogal doods behalve dan het centrum, waar alles markt is. Het opmerkelijkst zijn de markthallen waar verse vis, vlees en groenten ieder mens met enige culinaire ervaring in shock slaan. Het is onvoorstelbaar voor een noorderling dat dergelijk kwaliteitsvoedsel bestaat in al deze soorten; dat ze aangeboden worden op dergelijke markten! Ik zal nooit meer gelukkig zijn bij Delhaize of in de Colruyt, ook al is het steriel vers en lang houdbaar.

Er is blijkbaar een enorm aanbod van plaatselijke koekjes, verdeeld in de categorieën met en zonder amandelen. 

De gebouwen wil ik u besparen maar er is reclame voor de twee belangrijkste plaatselijk wijnen. Hier staat blijkbaar slechts één soort op.

Het zout der zeeën wordt hier, nabij Bonanza, vissershaven van Sanlúcar, van het water gescheiden om op onze wegen te strooien. Jammer van het werk.

By the way, ik heb gekookte en gemarineerde roggenkuit gegeten als tapa. Ik was de enige liefhebber om de "Huevas Alidadda" te nuttigen. Een dubbelzinnige en alarmerende foute naamgeving zo bleek later. Het bleken schijfjes Huevas Aliñadas te zijn, roggenkuit zo groot als varkensfilet en zalmkleurig dus en zeker niet van stieren.