De zon heeft haar intrede gedaan en we wagen ons verder langs de E45, die Göteborg verbindt met Nordkapp in Noorwegen. Dank zij de wisselende bewolking wordt het geen eentonige reis op het rode asfalt tussen de dennebossen. Aan de hoogte van de sparren ziet men wanneer het perceel werd gerooid maar in enkele jaren worden de oude bomen bijgebeend in de hoogte. Wanneer we Lapland binnenrijden verandert de kleur van de rijweg in het ons vertrouwde grijs maar de bomen verkleinen van gedaante. De gerooide percelen hebben duidelijk veel meer moeite om te herstellen dan in het zuiden en menige dwergsparren worden omzoomd door dwergberken. De bodem wordt geradbraakt door water en ijs. In Vilhelmina wordt met muziek en kraampjes met bergen drop het Walhalla gevierd, het eeuwigdurende licht. Onwaarschijnlijk hoog in het zwerk priemt de zon dwarsdoor de huid maar wat zijn de venen en beken prachtig. In Arvidsjaur, de lappenhoofdstad van Zweden bezoeken we Kyrkastad, de wijk waar de lappen samenkwamen bij alle belangrijke gebeurtenissen zoals geboorte, huwelijk en dood. Een lief inwijkelingetje uit Zweden kijkt zo diep in mijn ogen dat we twee desserts krijgen en anderhalve kilo zwaarder dan gewenst naar de hotelkamer kruipen. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten