Bergen in Noorwegen

Bergen heeft zijn naam niet gestolen. De stad is omringd door vele rotsruggen die de ruggegraat van de prachtige fjorden, onder meer de Hardangerfjord, rond de vroegere hoofdstad uitmaken. Maar Bergen is ook een havenstad met net als Trondheim Vertegenwoordigingen uit de andere noordzeehavens en dat weerspiegelt zich ook in de gebouwen. DE handelspandjes op de kade leunen tegen elkaar aan in wanhoop om recht te blijven. DE prijzen van hun waren is recht evenredig met de ouderdom van de panden.

Tunnelen en varen naar en cruisen op de Sognefjord.

Het kerkje van Balestrand is een juweeltje.
De Sognefjord is groot, heel groot en daarom kan je steeds een armpje meer begluren. Dat is het, want achter elke bocht, achter elke muur geeft hij zichelf een beetje meer en verrassend bloot. Deze keer was het stuk tussen Flåme en Gudvangen aan de beurt voor 3 uur verkenning. Een misrekening om er te geraken want een bergrit inclusief veer en 20 km tunnel voor een totaal van 135 km stonden op het schema.
De terugrit lieten we over aan Garmin. Dat leverde respectievelijk 25km, 13km, 7km en nog meer enkele km tunnels op zonder tol maar dan plots 2,7km tunnel met wel 28 NOK tol en twee keer veer met 91 NOK en 76 NOK tol. Nu heb ik wel gezien hoe ze in Antwerpen én een brug én enkele tunnels kunnen financieren zeker als ze de Noorse “Autopass” invoeren: rekeningrijden gebaseerd op nummerplaat- en voertuigherkenning. De factuur volgt wel of de wagen wordt uit het verkeer genomen.
Voor de visuele genoegdoening verwijs ik naar de foto’s

Een paar dagen ademloos genieten rond Geiranger en Balestrand

De "Gammele Stynfjeldvegen" ofte de oude steenveldweg leidt over een adembenemende hoogvlakte die een weggesmolten gletser heeft achtergelaten



De Vallei van Geiranger is van ontstellende schoonheid wanneer men ze van bovenaf beschouwt.







De Geirangerfjord is een fjord met steile wanden en tientallen stortvallen van water





De Sognefjord in al haar grootsheid





Langs de Sognefjord rijden





Een prachtig zicht op de Sognefjord vanop je kamer in Kvikne's Hotel in Balestrand, gesmaakt sinds 1752.

Een dagje Noorwegen is wel vaker een dagje regen

De Noren fietsen graag, met een aanhangwagentje met de kleintjes erin, ook in de regen. Wat zijn we kleinzerig! Maar als alles onder de wolkenslierten steekt vergaat ook onze verbeelding omdat ze geen voet aan de grond of in het water krijgt.
De omgeving van Kristiansund, Molde en Aolesund stikt van veren, tunnels en bruggen en de navenante bompenger (slagboom-betalingen =pingping). De "Betalingen" gebeuren cash of met de automatische verrekening: je opent een rekening bij de inningendienst, die telkens de wagen + nummerplaat inscant en automatisch afrekent zowel voor veer, autostrade, brug, tunnel, rekeningrijden in de stad enz. Zeer gemakkelijk maar wie kan bijbouden waar in zijn leer wordt gesneden?

Het (schier)eiland Fosna juist boven Trondheim.

De gemakkelijkste toegang is via het veer van Flakk naar Rôrvik, een 2( minuten durende tocht. Een tochtje naar Stoköya via Aofjord kost 8 uur en 280 km rijden langs bochtige wegen. Zeer snel te onderschatten, die afstanden. Het loont wel de moeite indien de zon schijnt, wat vandaag gelukkig voor 80% het geval was. Morgen en overmorgen wordt niet veel goeds voorspeld? Wedden?....

Over Röros naar Trondheim

We bezoek Röros, het oude kopermijndorp tegen de Zweedse grens. Dr terrils blijken de sintels die overblijven na het uitsmelten van het koper.Een pot tomatensoep met brood blijkt een betaalbaar tussendoortje van 10 euro per persoon.
Langs het Gauldal rijden we richting Trondheim. De oude koopmanshuizen en opslagplaatsen spiegelen zich in het water en de Dom blijkt mooier in de zon dan verleden afspraak in de regen.

Een rondje over Sunndalsöra en Andalsness

Noorwegen is niet alleen het land van fjorden vol water en regenwater, ook de sneeuw blijft voorlopig nog wat liggen en smelten tijdens de zomermaanden. Dat geeft aanleiding tot honderden stortbeken en watervallen van klein tot gigantisch (200 X Coo).
De Sunndalen is ongewoon prachtig (ook in het Noors) maar wie dacht alles gezien te hebben moet dicht bij Andalsness de Trollstigen eens beklimmen: een strijd tegen haarspelbochten, smalle weg en mega-campers, die geen cm wijken of milliseconde wachten. Op sommige plaatsen worden megacaravans en megacampers toch best verboden al vind ik ze anders wel sympatiek als ik ze niet te vaak tegenkom.
Ook in het koopcenter van Oppdal mag geen trol ontbreken.
Een stijgende frustratie is de lichaamslengte van de Noren ook al zijn ze behulpzaam: (in vrije fonetische weergave)zol ei hjelped droagene? Nog een paar maand en ik ben er mee weg!

Van Skeikampen naar Oppdal

De E6 slingert zich naar Trondheim, niet als een autostrade maar meestal als een goed onderhouden tweebaansweg.De Baan 27 is echter een prachtig alternatief tussen Ringebu en Eysteinkyrkja. De hoogvlakte waarover zij zich slingert is verrassend afwisselend, zeker onder de zon. Het Rondane nasjonalpark schittert met een tapijt van luminicerende mossen. Wat verder, maar dan langs de E6, in Magalaupe, wringt zicht een bergstroom door een smalle spleet.
We genieten op het terras van het Quality Hotel in Oppdal van de middagzon. Dit Hotel ligt pal naast het station en heeft bij manier van spreken een perron in dit station. Tot nu toe (23.30) hebben we geen last van lawaai en het is nog steeds niet donker maar er is wel flinke schemer.

Rond Gausdal (ten noorden van Lillehammer)

Een rondrit in de omgeving van Gausdal leverde ons een aangename maar natte dag op. De weergoden hebben namelijk beslist om de opklaringen uit te stellen tot na 18 uur. De regenbuien beginnen steevast om 8 uur ’s morgens.
Zoals overal wordt er zorg besteed aan de (gemeenschappelijke) vuilnisstalletjes. Deze worden op de oude manier gedicht met berkenschors waarop een laag begroeide aade wordt aangebracht zoals hier bij Dalseter.
De Stavkirke van Ringebu is een zeldzame overlever van honderden vroegmiddeleeuwse (12e E) houten kerken die Noorwegen overheersten. De toegang is 40 NOK per Vokse(volwassene) wat ons direct aan het rekenen zet. Niets is goedkoop in Noorwegen, ook de diesel niet (11,48 NOK).

Van Oslo naar Skeikampen met een openbloeiende zon

De vrees voor de eeuwige regen moest het onderspit delven tegen een optimische zon.
langs de oevers van de Randfjorden reden we naar het skigebied Skeikampen, dat er in de zomer naakt maar verleidelijk grillig bijligt. Daarbij moesten we langs Lillehammer, waar eertijds de olympische winterspelen plaatsvonden.
We kwamen voor éénmaal tot een eensluidend besluit: onder de zon is alles zoveel mooier. Meer van dat aub!

Van Göteborg naar Oslo13/07/10

We waren zeker van onszelf, net zo zeker als van de onweersbuien en dus reden we 60 km op de E6 naar het zuiden, richting Copenhavn ipv Oslo. Gelukkig zag ik een opklaring links van me. Daisy wou de Garmin reeds door het raam kieperen omdat hij steeds voorstelde om naat Goeteborg te rijden. Terecht dus.
Een hamburger-friet kost in het Rica Hotel Hellsfyre in Oslo 195 NOK, 23 Euro??? Vanavond eten we de rest van onze charcuterie op!
Eerst van de opklaringen profiteren om het Vigilantenpark te ondergaan en het park rond het paleis van de Kong onder de loep te nemen.
Volgens mij heeft een gefrustreerde homosexueel dat park versierd met tientallen naakte venten met flinke geslachtsdelen in alle mogelijke situaties. Wat de dames van de situatie denken durf ik niet te vragen maar ik meen meerdere reacties van verfbijsterde euforie te erkennen.
Rond dat paleis paraderen gegarandeerd 3 wachten met een scheve paardenstaart op hun bolhoed en ze slaan met hun (platte)voeten hardtegen de grond. In Brussel heb ik zoiets nog nooit gezien Wel was ik indertijd toevallig getuige van Mobutu's aanwezigheid in een wachthuisje bij het paleis. Waarschijnlijk heeft het daar gezworen de koning in Congo te vervangen, wat hem gelukt is trouwens.

Van Ronse naar Kiel op 12/07/10

Reeds om 8u30 stonden de straten blank en iedereen dacht dat het voorbij was, dat onweer.Verkeerd!!
We werden achtervolgd door onweders tot in Kiel: geen 5 of 10 onweders maar 16 onweders met een duur tussen de 20 en de 40 minuten. Iedereen in de wagen doof van de inslagen van de reuzendruppels en soms smeltende hagel op de voorruit: Afmattend! Zicht beperkt tot 10 meter. Halfweg een stau van 35 km. Op vlucht door de landelijke wegen van Sleeswijk-Holstein: erg, erg landelijk en vermoedelijk allemaal gesloten lussen vol enorme vrachtwagens en paniekerige toeristen. Alle op- en afritten vernield, afgesloten, ontoegankelijk door werken of stau....
Gelukkig verkeerde ik in de mening dat de boot pas om 19u30 vertrok. Het reisbureau had nagelaten de reiscode voor de Stena Line mee te delen en we trachtten de zaak telefonisch te regelen. Oef alls kwam in orde.
We reden de veer binnen en er was nog plaats voor 6 auto's. "Dat was effen stressen" poneerde de Nederlandse die voor ons was binnengereden. "Zo close!"zuchtte de Vlaming die net achter ons de boot binnenstoof.
De poorten sloten met gedruis.
"Toet" zei de boot en voor we de laadvloer af waren dreunde de veer van wal. OEF!VERBIJSTERING EN FEESTSTEMMING.
Snel een paar Jupilers de nek omdraaien voor de Noorse douane er graten in vindt maar eerst een gedroogd half piepkuiken met een pond mayonaise, een halve tomaat en een graag halfgare frieten naar binnen werken. Te moe om in opstand te komen. Wat een vakantie!